Mieczysław Jagoszewski, urodzony 1 stycznia 1897 roku w Tarnobrzegu, a zmarły 12 kwietnia 1987 roku w Łodzi, był osobą o wielu talentach. Jako polski dziennikarz, pisarz, eseista oraz poeta, pozostawił po sobie znaczący ślad w polskiej literaturze i dziennikarstwie.
Jagoszewski pisał pod różnymi pseudonimami, w tym Andrzej Żański, Aleksy Orłów, dr Sylwester Podolski, Jago oraz Jagosz, z których ostatni używał najczęściej. Jego twórczość charakteryzowała się różnorodnością tematów i form literackich, co czyni go postacią wyjątkową w polskim świecie literackim.
Biogram
Mieczysław Jagoszewski spędził swoje dzieciństwo we Lwowie, gdzie osiągnął znaczące sukcesy edukacyjne, kończąc gimnazjum i zdobywając maturę. Następnie rozpoczął studia filozoficzne, które zakończył z powodzeniem na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Praca zawodowa
Mieczysław Jagoszewski był osobą o niezwykle bogatej karierze zawodowej. Na początku swojej drogi zawodowej pracował jako nauczyciel w szkołach średnich, jednak wkrótce jego losy skierowały go ku dziennikarstwu. Swoją karierę w tej dziedzinie rozpoczął w 1923 roku, debiutując w renomowanym łódzkim dzienniku „Rozwój”, gdzie piastował role redaktora oraz sekretarza redakcji, a także zajmował się recenzjami teatralnymi.
Po kilku latach pełnienia obowiązków w „Rozwoju”, Jagoszewski został redaktorem działu kulturalnego w bezpartyjnym dzienniku „Hasło Łódzkie”, w latach 1927-1931. Z czasem przeniósł się do czasopism należących do koncernu „Republika”, w tym do redakcji „Ilustrowanej Republiki”, gdzie również redagował dział kulturalny „Expressu Ilustrowanego”. To właśnie w tym popularnym dzienniku zyskał sławę dzięki publikowanym powieściom w odcinkach, które przez wiele lat utrzymywały czytelników międzywojennej Łodzi w napięciu i emocjonalnym zaangażowaniu.
Jagoszewski napisał osiem powieści o intrygujących tytułach, takich jak: Wróć, gdy będzie ci źle, Oczy Krystyny, Podaj mi dłoń, Balowa suknia Bar Erika Rasputina, oraz Sygnał w ciemności. Wspomniana powieść, w odniesieniu do której powiedział: „To nie było najgorsze. Gdyby tak dopracować to literacko, to kto wie…”, stanowiła jedynie część jego twórczości. Poza powieściami, Jagoszewski pisał również wiersze oraz fraszki.
Warto dodać, że pod pseudonimem dr. Sylwestra Podolskiego publikował frywolne poematy, które odznaczały się wytwornym stylem staropolszczyzny. Te utwory wprowadziły go w poważne tarapaty, gdy tajemnica jego autorstwa została ujawniona. Jagosz, jak nazywano go w dziennikarskim środowisku, został oskarżony o pornografię, a ponoć tylko interwencja marszałka Piłsudskiego uratowała go przed poważniejszymi konsekwencjami. Niewiarygodne, że jeden egzemplarz jego figlarnego utworu miał być przeznaczony właśnie dla marszałka.
W latach 1937-1938 pełnił funkcję redaktora tygodnika obrazkowego „Wędrowiec”, a także był częścią komitetu redakcyjnego miesięcznika poświęconego motoryzacji i turystyce, zatytułowanego „Pionier Komunikacyjny”, wydawanym przez Związek Właścicieli Autobusów Województwa Łódzkiego w 1939 roku. Jagoszewski zyskał również popularność jako felietonista oraz recenzent teatralny.
W 1937 roku mieszkał przy ul. Piotrkowskiej 145, miejscu, które z pewnością miało znaczenie w jego życiu zawodowym i osobistym.
W czasie hitlerowskiej okupacji
W trakcie okupacji hitlerowskiej Mieczysław Jagoszewski przeszedł przez piekło niemieckich obozów koncentracyjnych. Jego doświadczenia obejmowały tak tragiczne miejsca jak Oświęcim, Nordhausen oraz Buchenwald.
Po wojnie
Mieczysław Jagoszewski, po przeżyciu strasznych doświadczeń wojennych, powrócił w 1945 roku do Łodzi, gdzie podjął pracę w redakcji „Expressu Ilustrowanego”. Jak w dawnych czasach, kontynuował swoją twórczość, pisząc nowele, eseje oraz powieści. Jednym z jego dzieł była kontrowersyjna powieść pt. „Adolf i Ewa”, która traktowała o Adolfie Hitlerze oraz Ewie Braun i wzbudziła liczne kontrowersje w środowisku literackim.
W wyniku tych wydarzeń Jagoszewski otrzymał zakaz publikacji tekstów, które mogły być uznane za nihilistyczne i imperialistyczne. Po tym incydencie związał się z „Dziennikiem Łódzkim”, gdzie w pełni poświęcił się szerokiemu pojęciu kultury. Był jednym z nielicznych recenzentów, którzy naprawdę rozumieli swoją rolę.
W swoich licznych działaniach literackich, Jagoszewski pełnił również funkcję kierownika literackiego w łódzkich teatrach, co stanowiło kolejny obszar jego zaangażowania. Jego pasja do sztuki i słowa sprawiła, że miał ogromny wkład w kreowanie rzeczywistości artystycznej tego miasta.
Jagoszewski propagował także krajoznawstwo oraz turystykę na ziemi łódzkiej, stając się nie tylko twórcą, ale także legendą łódzkiej żurnalistyki. Był osobą skromną, zawsze uśmiechniętą, z życzliwością obdarzającą wszystkich wokół – znany jako Wielki Jagosz. Jego odejście oznaczało koniec pewnej epoki w dziennikarstwie, które uprawiane było „w starym dobrym stylu”.
9 kwietnia 2000 roku na pamiątkę jego zasług, w parku imienia biskupa Michała Klepacza, zasadzono dąb nazwany jego imieniem, co stanowi symbol jego pamięci w Łodzi.
Wyróżnienia i odznaczenia
Mieczysław Jagoszewski, wyróżniony wieloma prestiżowymi nagrodami, posiada Honorową Odznakę Miasta Łodzi. Oprócz tego, został uhonorowany najwyższymi odznaczeniami państwowymi oraz resortowymi, w tym Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, w części katolickiej.
Przypisy
- Marek Filanowicz: Jagoszewski Mieczysław. W: Leksykon dziennikarzy Ziemi Łódzkiej 1945-2005. Ryszard Poradowski (red.). Łódź: Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Łódzki, 2013, s. 70.
- Jerzy Urbankiewicz Passe-partout w ciepłym kolorze, s. 130, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1984.
- Jagoszewski M.: Zdzisław Pągowski mistrzem pięknej ziemi łowickiej, „Dziennik Łódzki”, 10.10.1963 r.; Jagoszewski M.: Wystawa malarstwa Zdzisława Pągowskiego, „Dziennik Łódzki” 1971, nr 60, s. 3.
- Księga adresowa miasta Łodzi i Województwa Łódzkiego (…). Rocznik 1937-1939, Zarząd Miejski w Łodzi, Łódź 1937 (?), strona 182, Dział II Wykaz mieszkańców m. Łodzi.
- Andrzej Kempa Jagoszewski Mieczysław [w:] Sylwetki łódzkich dziennikarzy i publicystów z przedmową Jerzego Wilmańskiego, Oficyna Bibliofilów, s. 20, Łódź 1991.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Bogusław Szwedo | Stanisław Marczak-Oborski | Rafał Freyer | Iwona Kutyna | Tomasz KinOceń: Mieczysław Jagoszewski