Zespół klasztorny dominikanów w Tarnobrzegu

W skład zabytkowej części zespołu wchodzi:

• kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, którego budowa trwała od 1693 do 1707 roku, a następnie przeszedł przebudowę w latach 1904-1909, pełniąc rolę parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Tarnobrzegu;
• klasztor z 1676 roku, który przeszedł istotne modernizacje w XVIII wieku oraz w 1880 roku, stanowiąc siedzibę konwentu męskiego dominikanów;
• mur z drugiej połowy XVIII wieku, który otacza kompleks, z dwiema kapliczkami oraz dwiema bramami, nadający całości historyczny charakter.

Oprócz wymienionych budynków, w obrębie zespołu znajdują się również:

• kaplica pw. Męki Pańskiej, pierwotnie stajnia klasztorna, przebudowana na kaplicę, wyróżniająca się nowoczesnym wyglądem oraz podłużną formą, z parą prostokątnych okien, oddzielonych współczesnymi pilastrami, a nad wejściem zdobi ją trójkątny fronton;
• dom katechetyczny z lat 70. XX wieku;
• garaże, również z lat 70. XX wieku;
• sala parafialna, zbudowana w latach 80. XX wieku;
• cmentarz przyklasztorny.

Wszystkie te elementy tworzą razem wyjątkowy zespół, który jest świadkiem historii i mistyki zakonu dominikanów, odgrywając ważną rolę w życiu religijnym oraz społecznym Tarnobrzega.