Czesław Schabowski


Czesław Schabowski, urodzony 22 listopada 1908 roku w Tarnobrzegu, to wybitny polski prozaik, którego życie i twórczość pozostają ważnym elementem polskiej literatury.

W jego edukacji można dostrzec samodzielne dążenie do wiedzy, ponieważ był samoukiem. W okresie od 1940 do 1941 roku pracował fizycznie na terenach Związku Radzieckiego, co miało znaczący wpływ na jego późniejsze pisarstwo. Z kolei w latach 1939-1940 aktywnie działał jako działacz kulturowo-oświatowy w Druskiennikach.

Kolejne lata jego życia upłynęły w III Rzeszy, gdzie przebywał od 1941 do 1945 roku. Po zakończeniu wojny, krótko mieszkał w Łodzi, lecz większość swojego dorosłego życia spędził w Sobieszowie, dzisiaj znanym jako część Jeleniej Góry. Od 1956 roku osiedlił się w Szczecinie, gdzie podejmował różne prace, w tym jako rybak na Zalewie Szczecińskim.

Jego debiut literacki miał miejsce w 1945 roku, kiedy to swoje teksty publikował w tygodniku „Odra”. W 1970 roku otrzymał prestiżową nagrodę Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie za swoje osiągnięcia literackie. Czesław Schabowski zmarł 19 maja 1987 roku, a jego doczesne szczątki spoczywają na Cmentarzu przy ul. Goleniowskiej w szczecińskim Dąbiu.

Twórczość

Twórczość Czesława Schabowskiego obejmuje szereg wyjątkowych utworów, które zachwycają czytelników swoją głębią i różnorodnością. Oto kilka z jego najważniejszych dzieł:

  • szarotki,
  • tama,
  • to sprawa syna,
  • pirat i magdalena,
  • wielka zatoka,
  • lisy morskie,
  • nie ma ulicy zielonej,
  • archipelag urzeczonych,
  • na wylotówce,
  • zbój lasowski,
  • mój przyjaciel goj,
  • pierwsze doświadczenia.

Przypisy

  1. a b Czesław Schabowski – Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica.pl [online], encyklopedia.szczecin.pl [dostęp 05.03.2021 r.]

Oceń: Czesław Schabowski

Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:11