Piotr Parandowski

Ukończył studia w zakresie archeologii, a przez wiele lat swojej kariery był związany z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie pełnił rolę współpracownika Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej. Jego praca zawodowa koncentrowała się głównie na filmach dokumentalnych, w ramach których specjalizował się w reżyserowaniu, wykonywaniu zdjęć oraz tworzeniu scenariuszy, związanych z działalnością polskich archeologów i konserwatorów zabytków.

W swoim dorobku filmowym miał wiele znaczących tytułów, takich jak: Spotkanie z architekturą Egiptu (1975), Malowidła z Faras (1987), czy Dziennik Sudański (2005). Jego wkład w polskie kino dokumentalne został doceniony poprzez członkostwo w Stowarzyszeniu Filmowców Polskich.

Oprócz działalności filmowej, Parandowski był również utalentowanym pisarzem. W 2001 roku opublikował książkę Nie ma, a jest, w której zawarł eseje dotyczące podróży odbytych podczas pracy nad filmami dokumentalnymi. Jego druga publikacja, Mitologia wspomnień, ukazała się w 2008 roku i zawierała liczne autobiograficzne refleksje.

Piotr Parandowski zmarł 28 grudnia 2012 roku, a jego ostatnie pożegnanie miało miejsce 8 stycznia 2013 roku. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w grobie znajdującym się w alei zasłużonych, obok swoich rodziców (grób 40).