Juliusz Czechowicz

Kultura i sztuka

Juliusz Czechowicz, urodzony 10 marca 1894 roku wDzikowie, zmarł 29 marca 1974 roku w Krakowie. Był to wybitny polski malarz i grafik, którego twórczość zaistniała na polskim rynku artystycznym w pierwszej połowie XX wieku.

Czechowicz zyskał uznanie głównie jako portrecista oraz pejzażysta, wyróżniając się swoim wyjątkowym stylem i techniką. Jako pedagog, dzielił się swoją wiedzą i umiejętnościami z młodszymi pokoleniami artystów, będąc inspiracją dla wielu twórców.

Życiorys

Juliusz Czechowicz, urodzony jako syn Karola Czechowicza oraz Kazimiery z Szaneckich, rozpoczął swoją edukację artystyczną w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w 1913 roku. Warto zauważyć, że jego nauczycielami byli uznawani artyści, tacy jak Józef Pankiewicz oraz Stanisław Kamocki. Jego głównym mentorem był Wojciech Weiss, w którego pracowni spędził przeważającą część swoich studiów. Już w 1917 roku Czechowicz zdobył brązowy medal oraz nagrodę pieniężną na wystawie końcoworocznej dla studentów.

Juliusz aktywnie brał udział w plenerach artystycznych, które odbywały się pod okiem Kamockiego w takich miejscowościach jak Dobczyce, Ciężkowice, Wola Radziszowska, Krościenko czy Zakopane. Po zakończeniu nauki w 1921 roku, Czechowicz kontynuował swoje wystawiennicze działania, biorąc udział w Związku Polskich Artystów Plastyków, gdzie zaprezentował swoje prace w 1923 roku.

W kolejnych latach, w 1926 roku, zadebiutował na wystawie w krakowskim Pałacu Sztuki. Pełnił funkcję nauczyciela rysunku oraz robót ręcznych w gimnazjach i liceach, a w 1932 roku miał wystawę w Zakopanem. W 1933 roku udał się do Paryża, gdzie kontynuował studia na filii krakowskiej ASP. Jeszcze w tym samym roku pokazał swoje prace na dwóch wystawach we Francji, a w 1938 roku miał indywidualną wystawę w Chorzowie.

Po zakończeniu II wojny światowej, artysta powrócił do wystawiania swoich dzieł. Od 1948 roku brał udział w około czterdziestu wystawach krajowych oraz okręgowych. Jego prace charakteryzowały się przynależnością do konserwatywnych grup artystycznych takich jak Nurt oraz Zachęta. Czechowicz zdobywał uznanie głównie dzięki wykonywaniu portretów na zlecenie, w tym portretów Adama oraz Ireny Vetulanich.

W uznaniu jego wysiłków w dziedzinie edukacji artystycznej, otrzymał wiele odznaczeń, w tym Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości w 1929 roku oraz Brązowy Medal za Długoletnią Służbę w 1938 roku. Życie prywatne Czechowicza było związane z Marią Zamorską, z którą ożenił się.

W ostatnich latach swojego życia, wystąpił w Krakowie, gdzie zmarł 29 marca 1974 roku. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim. Wiele jego dzieł znajduje się w zbiorach Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej, gdzie można zobaczyć również pastelowy portret Czechowicza autorstwa Witkacego z 1932 roku.

Przypisy

  1. O grupie plastyków Nurt. Fundacja Andrzeja Wróblewskiego. [dostęp 11.03.2018 r.]
  2. Adam Vetulani. 1901–1976. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2005, s. 80–81.
  3. a b c Sławomir Stępak. Związki Tarnobrzega z krakowską Akademią Sztuk Pięknych. „Tarnobrzeskie Zeszyty Historyczne”. 25, s. 52–53, 2005.
  4. Juliusz Czechowicz. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 79, s. 2, 03.04.1974 r.

Oceń: Juliusz Czechowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:18