Tadeusz Karakiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Tadeusz Karakiewicz to postać, która odeszła zbyt wcześnie, ale pozostawiła po sobie wyraźny ślad w polskiej historii. Urodził się 3 stycznia 1896 roku w Dzikowie, a zmarł tragicznie w 1940 roku w Katyniu, będąc jednym z wielu, którzy padli ofiarą zbrodni katyńskiej.

W trakcie swojego życia, Karakiewicz pełnił zaszczytną funkcję kapitana broni pancernych Wojska Polskiego, co podkreśla jego zaangażowanie w obronę ojczyzny. Jego historia jest przykładem poświęcenia i męstwa, które powinny być pamiętane i szanowane przez następne pokolenia.

Życiorys

Tadeusz Karakiewicz przyszedł na świat w rodzinie Klemensa i Salomei z Nowakowskich. W roku 1906 rozpoczął swoją edukację w I Gimnazjum w Rzeszowie. Po czterech latach, w 1910 roku, przeniósł się do gimnazjum w Jaśle, a swoją maturę złożył w 1916 roku. Podczas nauki był aktywnym członkiem Związku Strzeleckiego.

W sierpniu 1914 roku Tadeusz został przyjęty do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do 2. kompanii I baonu 1 pułku piechoty. Niestety, 15 października tego samego roku został zwolniony z Legionów z powodu problemów zdrowotnych. W kwietniu 1915 roku wcielono go do c. i k. Armii, gdzie służył w pułku piechoty Nr 57. Jednak już w maju tego samego roku został zwolniony z wojska, aby w grudniu ponownie zostać powołanym do c. k. Obrony Krajowej, gdzie przydzielono go do 32 pułku piechoty. W lutym 1916 roku ponownie uwolniono go od służby.

Później, w kwietniu 1917 roku, Tadeusz po raz trzeci został powołany do czynnej służby w pułku strzelców Nr 32. Zakończył swoje formalne wojskowe kształcenie w Szkole Oficerskiej w Opawie w 1918 roku. Jako uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, w 1919 roku bronił Lwowa na froncie ukraińskim, a od 10 sierpnia 1920 roku walczył w 205 ochotniczym pułku piechoty.

Od 26 czerwca 1922 do marca 1923 roku Tadeusz odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych Wojsk Samochodowych w Warszawie, co zaowocowało przydziałem do 8 Dywizjonu Samochodowego w Bydgoszczy. W dniu 19 marca 1937 roku, awansował na stopień kapitana, zajmując 7. lokatę w korpusie oficerów broni pancernych. Pełnił służbę w 8 batalionie pancernym w Bydgoszczy, a w marcu 1939 roku brał udział w kursach.

W trakcie kampanii wrześniowej Tadeusz dowodził szwadronem techniczno-gospodarczym 81 dywizjonu pancernego. Po wojnie znalazł się w obozie w Kozielsku, gdzie został zamordowany w Katyniu. W dniu 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło pośmiertnie mianował go na stopień majora, co zostało ogłoszone podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” 9 listopada 2007 roku, w Warszawie.

W życiu osobistym Tadeusz Karakiewicz był żonaty z Leokadią z Miszczaków, jednak nie doczekał się potomstwa.

Przypisy

  1. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  2. a b c d Rybka i Stepan 2006, s. 240.
  3. a b c Księga Cmentarna Katynia 2000, s. 250.
  4. a b c d e Żołnierze Niepodległości.
  5. Rybka i Stepan 2003, s. 399.
  6. Rybka i Stepan 2006, s. 797.
  7. Tadeusz Zych: Karakiewicz Tadeusz W: Tarnobrzeski Słownik Biograficzny T. 2. Tarnobrzeg 2001, s. 39.
  8. Rocznik Oficerski 1923, s. 1013.
  9. Rocznik Oficerski 1923, s. 1013, 1019.

Oceń: Tadeusz Karakiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:22